بین سطور مقاتل/ جانباز جمل و صفین که ابن زیاد را در مسجد کوفه رسوا کرد
تاریخ انتشار: ۳۱ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۸۸۴۸۲
به گزارش قدس آنلاین، با به شهادت رسیدن امام حسین(ع) و به اسارت گرفته شدن اهل‌بیت امام، عبیدالله به کاخ حکومتی آمد و مردم هم وارد شدند. طبری به نقل از حمید بن مسلم، ماجرای خطبه خواندن عبیدالله در مسجد اعظم کوفه را پس از نماز جماعت این‌طور روایت می‌کند: «ابن زیاد از منبر بالا رفت و گفت: ستایش، خدایی را که حق و اهلش را چیره کرد و امیرمؤمنان یزید بن معاویه و حزبش را یاری داد و دروغگو پسر دروغگو، حسین بن علی و پیروانش را کُشت! ابن‌زیاد، سخنش را به پایان نبرده بود که عبدالله بن عفیف اَزدیِ غامدیِ والِبی بر او جَست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این اعثم در «الفتوح» از واکنش منفعلانه ابن‌زیاد این‌طور پرده برمی‌دارد: «ابن‌زیاد خشمگین شد و سپس گفت: چه کسی سخن می‌گوید؟ [عبدالله] گفت: من سخن می‌گویم، ای دشمن خدا! آیا نسل پاکی را که خداوند، آلودگی را از آنان در کتابش زُدوده است، می‌کُشی و ادعای مسلمانی می‌کنی؟ یاریگران کجایند؟ فرزندان مهاجر و انصار کجایند تا از طاغوت تو، آن ملعونِ فرزند ملعون، آن لعنت‌شدگان بر زبان محمد، پیام‌آور پروردگار جهانیان، انتقام گیرند؟»
قوت خطابه عبدالله در برابر عبیدالله که با به شهادت رساندن امام حسین(ع)، احساس یک فاتح غالب را داشت و تصور نمی‌کرد این‌گونه در مسجد کوفه و در برابر چشم جمعیتی عظیم توسط یک پیرمرد نابینا به لکنت بیفتد سبب شد به پاسپان‌ها دستور دهد او را دستگیر کنند.
ادامه ماجرا که به پایان سرخِ و شکوهمند یار پا به رکابِ امیرالمؤمنین(ع) ختم می‌شود را شیخ مفید این‌طور نقل می‌کند: عبدالله بن عفیف قبیله ازد را به یاری طلبید، 700تن از ایشان گرد آمده او را از دست پاسبانان گرفتند، (ابن زیاد چون دید نیروی مقاومت در برابر آنان را ندارد درنگ کرد) تا چون شب شد، او را از خانه بیرون کشیده گردنش را زدند و در جایی به نام سبخه به دار زدند.
مورخانی از جمله ابن اعثم، خوارزمی و سیدبن طاووس آخرین مکالمه عبدالله بن عفیف با عبیدالله را نقل کرده‌اند. او در این مکالمه پس از نبرد و دستگیری نیز واژه‌ها را همچون شمشیری برّان بر روانِ بیمار و درمانده ابن‌زیاد وارد می‌کند. آخرین جملات عبدالله پیش از شهادت این‌ها بود:«عبدالله بن عفیف گفت: ستایش ویژه پروردگار جهانیان است. هان که من سال‌ها از پروردگارم طلب شهادت می‌کردم و به حمد خدا، اکنون پس از مأیوس شدن از آن، روزی‌ام کرد و اجابت یکی از قدیمی‌ترین دعاهایم را به من نشان داد!»
منبع: قدس آنلاین
کلیدواژه: عبدالله بن عفیف ابن زیاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۸۸۴۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عبدالله گنجی : توماج صالحی حتما اعدام نمی شود / حکم اعدام هاشم آغاجری یادتان هست؟
به دنبال انتشار خبر صدور حکم اعدام توماج صالحی، روز گذشته قوه قضائیه اعلام کرد که حکم اعدام توماج صالحی خواننده ایرانی که در حوداث سال ۱۴۰۱ دستگیر شده بود، بدوی و قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است. در این راستا، عبدالله گنجی فعال رسانه ای اصولگرا در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: توماج صالحی حتما اعدام نمی شود اما ظاهرا جمهوری اسلامی باید هزینه اعدام را پرداخت کند. حکم اعدام هاشم آغاجری یادتان هست؟ او هنوز استاد دانشگاه تربیت مدرس است. اما خرداد ۱۳۸۲ بیش از صد مجروح در زد و خوردهای درون دانشگاهی داشتیم. کانال عصر ایران در تلگرام
دانشجویان سال سوم دانشگاهها، بورسیه دانشگاه فرهنگیان می‌شوند